Angielski Baran (AB)
Brak Opisu.
Francuski Srebrzysty (FS)
Brak Opisu.
Wielki Jasnosrebrzysty (WJS)
Króliki rasy wielki jasnosrebrzysty (WJN) należą do królików ras średnich typu mięsno-futerkowego. Cechuje je dobre umięśnienie oraz barwa okrywy włosowej "jasnego srebra". Ciekawostką jest, iż młode króliki rodzą się czarne a piękną srebrną barwę osiągają dopiero w wieku kilku miesięcy.
Szynszyl Wielki (SZW)
Szynszyl duży to rasa wyhodowana w Anglii około 1920 roku przez Chrisa Wren, który kojarzył szynszyla małego z belgijskim olbrzymem. Króliki swą nazwę zawdzięczają barwie futra podobnej do okrywy włosowej małego gryzonia południowoamerykańskiego – szynszyla(Chinchilla laniger). Posiadaszarą barwę włosów pokrywowych o odcieniu niebieskawym z ciemnymi i białymi wierzchołkami, które tworzą charakterystyczny woal. Jego uszy są ciemniejsze, czarno obramowane. Ciekawostką jest fakt, iż młode króliki rodzą się ciemne, a charakterystyczną barwę osiągają w wieku 2 tygodni. Dzięki tak cenionej barwie rasa ta szybko zyskała uznanie hodowców w wielu krajach. Z czasem zostały wyhodowane różne odmiany barwne, ale u nas w kraju rzadko się je spotyka. Szynszyl wielki w Polsce został zakwalifikowany do ras średnich, cechuje się dobrymi przyrostami a wydajność rzeźna wynosi około 55%.
Wiedeński Niebieski (WN)
Rasa wiedeński niebieski (WN) została wyhodowana w latach 1890-1895 w Wiedniu przez urzędnika kolejowego K. Schulz-a. Powstała przez wielokrotne krzyżowanie olbrzymów belgijskich, olbrzymów lotaryńskich, morawskich niebieskich i królików holenderskich. Rasa nazwę swą zawdzięcza niebieskiemu ubarwieniu, które odziedziczyła po olbrzymie morawskim oraz miejscowości z której się wywodzi.
Króliki tej rasy odznaczają się bardzo szybkim tempem wzrostu oraz posiadają bardzo dobrej jakości futro. Reprezentują typ mięsnofuterkowy.
Wiedeński Biały (WB)
Początek tej rasy datuje się na rok 1907, kiedy to w wyniku zmian genetycznych(mutacji) hototów białych hodowanych w Prinzendorf niedaleko Wiednia, pojawił się królik o całkowicie białym umaszczeniu i niebieskim oku.
Królika tego cechuje bardzo dobre umięśnienie, starsza literatura podaje że ma wyjątkowo smaczne mięso i to mogło być powodem jego dużej popularności. Barwa włosów pokrywowych śnieżnobiała, futro gęste, sprężyste i jedwabiste.
Wiedeński Czarny (WC)
Brak opisu.
Wiedeński Szary (WS)
Brak opisu.
Hotot Biały (HB)
Hotot biały to rasa królików, która swą nazwę zawdzięcza miejscowości w której została wyhodowana(Hotot-an-Ange we Francji). Umaszczenie hototów jest bardzo charakterystyczne. Barwa jest śnieżnobiała z wąskim czarnym pierścieniem wokół oczu. Królik ten nie należy do ras albinotycznych gdyż wywodzi się od królików o umaszczeniu plamistym.
Samo uzyskanie poprawnego rysunku też nie jest sprawą prostą.
Nowozelandzki Czerwony (NC)
Rasa królików nowozelandzkich czerwonych (NC) została wyhodowana w Kalifornii (Stany Zjednoczone) na początku XX wieku przez krzyżowanie białego olbrzyma belgijskiego z zajęczakiem. Króliki nowozelandzkie czerwone do Polski zostały sprowadzone po wojnie z Anglii. Jednakże aklimatyzacja do naszych warunków klimatycznych i hodowlanych nie przebiegła tak pomyśle (w porównaniu do rasy nowozelandzkiej białej). Stąd też ich pogłowie w Polsce wykorzystywane w przemysłowej produkcji brojlerów króliczych jest mniejsze.
Nowozelandzki Biały (NB)
Rasa królików nowozelandzkich białych została wyhodowana w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku przez krzyżowanie miejscowych białych królików z olbrzymem belgijskim i zajęczakiem. Króliki nowozelandzkie białe zyskały sobie szybko popularność dzięki wysokiej wartości użytkowej cechującej się: doskonałym umięśnieniem, bardzo szybkim tempem wzrostu w okresie pierwszych 2 - 3 miesiąca życia, stosunkowo wczesnym uzyskiwaniu zdolności do rozpłodu oraz wysokiej mleczności matek.
Do Polski została sprowadzona po wojnie z Anglii. Szybko przystosowała się do naszych warunków klimatycznych i hodowlanych. Zyskała uznanie hodowców stając się jedną z ważniejszych ras wykorzystywanych do przemysłowej produkcji brojlerów króliczych.
Do Polski została sprowadzona po wojnie z Anglii. Szybko przystosowała się do naszych warunków klimatycznych i hodowlanych. Zyskała uznanie hodowców stając się jedną z ważniejszych ras wykorzystywanych do przemysłowej produkcji brojlerów króliczych.
Burgundzki (BU)
Królik Burgundzki to stara francuska rasa królików. Odznaczająca się bardzo dobrym umięśnieniem, dobrymi przyrostami masy ciała, dużą plennością i odpornością. Hodowana głównie we Francji, Włoszech, Belgii, Szwajcarii i Czechach. Używana jako materiał do produkcji żywca króliczego.
Ubarwienie podobne jak u nowozelandzkiego czerwonego. W Europie występuje duże zróżnicowanie barwy okrywy włosowej od jasno-ceglastej do ciemno-ceglastej. W Polsce wzorzec przyjął umaszczenie włosów pokrywowych piaskowoczerwone(płowe), jednolite na grzbiecie i bokach. Obwódki wokół oczu, podbrzusze oraz wewnętrzna strona ud i ogon rozjaśnione.
Ubarwienie podobne jak u nowozelandzkiego czerwonego. W Europie występuje duże zróżnicowanie barwy okrywy włosowej od jasno-ceglastej do ciemno-ceglastej. W Polsce wzorzec przyjął umaszczenie włosów pokrywowych piaskowoczerwone(płowe), jednolite na grzbiecie i bokach. Obwódki wokół oczu, podbrzusze oraz wewnętrzna strona ud i ogon rozjaśnione.
Kuna Wielka (KW)
Jak podaje literatura rasa kuna wielka (KW) została wyhodowana w Francji, później podobne zwierzęta wyhodowano również w Anglii, Niemczech i USA. Króliki rasy kuna wielka cechują się bardzo dobrym umięśnieniem oraz mają bardzo charakterystyczne umaszczenie. W zależności od odmiany barwnej, na grzbiecie zwierzęcia od uszu do ogona przebiega ciemna 8-10 cm pręga, która stopniowo rozjaśnia się na boki. Więcej szczegółów na temat
barwy okrywy włosowej można znaleźć poniżej.
Syjamski Wielki (SW)
Brak Opisu.
Kalifornijski (K)
Rasa kalifornijska (K) została wyhodowana w Ameryce niedaleko Kalifornii, dzięki temu zawdzięcza swoja nazwę. Stworzył ją hodowca J. Westa przez szereg skomplikowanych krzyżowań międzyrasowych. Materiałem wyjściowym do pracy hodowlanej były rasy: nowozelandzki biały, szynszyl oraz himalajski (inaczej rosyjski po której odziedziczył barwę umaszczenia). Króliki kalifornijskie cechują się bardzo szybkim wzrostem a zarazem dobrym umięśnieniem. Za zaletę tej rasy uważa się stosunkowo nieduże zużycie paszy na jednostkę przyrostu oraz niewielkie wymagania co do jakości paszy. Ta ostatnia cecha spowodowała, że królik ten jest często hodowany nie tylko na fermach, ale również w przydomowych hodowlach.
Japoński (J)
.jpg)
Brak Opisu.
Alaska (A)
Brak Opisu.
Hawana (H)
Brak Opisu.
Średni z Turyngii (TU)
Brak Opisu.
Podbielany (PB)
Brak Opisu.
Zajęczak (Z)
Królik tej rasy swoją sylwetką przypomina zająca i stąd też wzięła się jego nazwa zajęczak. Zaznaczyć jednak należy na wstępie, iż królik ten nie został wyhodowany ze skrzyżowania królika z zającem tylko dzięki selekcji i pracy hodowlanej idącej w tym kierunku.
Duński Biały (DB)
Brak Opisu.
Popielniański Biały (PB)
Popielniański biały to jedna z nielicznych ras królików, która została wyhodowana w Polsce. Zawdzięczamy ją prof. Kamińskiemu oraz dr Karłowiczwi (kontynuator prac) , którzy prowadzili prace badawcze nad wyhodowaniem nowej rasy królików krzyżując białego olbrzyma belgijskiego z polskim białym. W połowie lat osiemdziesiątych XX wieku, po wielu latach selekcji, króliki te uznano za rasę i nazwano je od miejscowości w której zostały wyhodowane.
Królik popielniański cechuje się bardzo szybkim tempem wzrostu w początkowym okresie życia (szczegóły można znaleźć w poniższej tabeli), dlatego nadaje się do produkcji brojlerów króliczych. Szkoda tylko, że rasa ta jest tak mało znana i rozpowszechniona. Największa populacja królików popielniańskich znajduje się na fermie Polskiej Akademii Nauk w
Królik popielniański cechuje się bardzo szybkim tempem wzrostu w początkowym okresie życia (szczegóły można znaleźć w poniższej tabeli), dlatego nadaje się do produkcji brojlerów króliczych. Szkoda tylko, że rasa ta jest tak mało znana i rozpowszechniona. Największa populacja królików popielniańskich znajduje się na fermie Polskiej Akademii Nauk w
Jastrzębcu k/Warszawy.
Termondzki Biały (TB)
Brak Opisu.
Castorex (Crx)
Wszystko zaczęło się we Francji około 1919 roku, gdy w hodowli pewnego wieśniaka Desire Gaillon z Louche w stadzie olbrzymów belgijskich pojawiła się pewna mutacja królika, o słabo rozwiniętych włosach pokrywowych. Mutacja ta posłużyła do wyhodowania nowej rasy, którą hodowca nazwał królewską (rex). Osobniki o przepięknym brązowym umaszczeniu nazwano "castorex" (wymawiamy: kastoreks) co wolnym tłumaczeniu oznacza królewskie bobry.
Dalsza praca hodowlana oraz skrzyżowanie rex-ów z rozmaicie ubarwionymi rasami normalnowłosych królików pozwoliło przez lata selekcji wytworzyć wiele odmian barwnych tej rasy. Ale to zagadnienie zostanie omówione później.
Castorex jest rasą królików średnich, krótkowłosych o kierunku użytkowania mięsnofuterkowym.
Dalsza praca hodowlana oraz skrzyżowanie rex-ów z rozmaicie ubarwionymi rasami normalnowłosych królików pozwoliło przez lata selekcji wytworzyć wiele odmian barwnych tej rasy. Ale to zagadnienie zostanie omówione później.
Castorex jest rasą królików średnich, krótkowłosych o kierunku użytkowania mięsnofuterkowym.
Rex (RX)
Brak Opisu.
