Króliczek ten jest bardzo ufny wobec człowieka, wręcz żądny kontaktu i aktywnego interesowania się nim. Jest serdeczny , każdą pieszczotę przyjmuje w miły sposób, umie okazać swoje przywiązanie.
To ogromnie ciekawskie i zabawne stworzenie. Wszystko musi poznać swoim noskiem.
Jest więc dobrym partnerem dla osób starszych , samotnych. Sprawi mniej kłopotu niż pies - nie trzeba go wyprowadzać na spacery.
Żywienie króliczka jest niedrogie i niekłopotliwe. Odchody zostawia w kilku kącikach , co ułatwia znacznie sprzątanie (odchody te leżące przez 2 lata stanowią dobry nawóz dla roślin).
Królik miniaturowy jest wspaniałym towarzyszem dla dzieci szczególnie jedynaków.
Króliczek świetnie umie się bawić w berka lub chowanego - ma to w naturze. Jest bardzo pomysłowy i przedsiębiorczy w figlach, ucieszy nawet najsmutniejsze dziecko.
Podporządkowanie sobie królika i zaskarbienie jego zaufania wymaga dwóch podstawowych warunków:
1. Każda metoda wychowawcza musi uwzględnić jego naturalne reakcje i odruchy.
2. W kontakcie z nim używamy najczęściej mowy , po dłuższym czasie będą dla niego zrozumiałe tylko niektóre wyrazy , natomiast pojmie on ton głosu, którym się go chwali, uspokaja, zachęca, karci.
NIE można głaskać króliczka pod żuchwą i pod brodą ponieważ są tam gruczoły zapachowe, którym zwierze znaczy swój teren.
Kodeks dobrych obyczajów hodowcy miniaturowego królika.
1. Na przywitanie pozwalamy króliczkowi obwąchać naszą rękę .
2. Nie zmuszamy śpiącego królika do zabaw. Jeśli to konieczne to staramy się go rozbudzić wołając go po imieniu.
3. Przyjmujemy że klatka to dom królika w którym spędza większość doby. Wypuszczamy go tylko z klatki gdy możemy obserwować go.
Poprawny sposób chwytania królika.
a) - jedną ręką chwytamy za skórę na grzbiecie,
b) - drugą rękę podstawiamy pod zad zwierzęcia.
Wyjmujemy króliczka z klatki chwytamy go za skórę na grzbiecie w połowie ciała, a drugą ręką podtrzymujemy jego stopy. Można też objąć boki oraz brzuch zwierzątka i unieść w górę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz